BijlmerMuseum

Vooral in de jaren ’60 en ’70 werd Europa verrijkt met CIAM-steden dan wel CIAM-uitbreidingen van steden, die hun bevolking niet meer binnen de eigen ‘muren’ konden plaatsen. Er werd vooral gebouwd voor de middenklasse, die de drukke en onveilige stad wilde ontvluchten. Er verschenen woon-omgevingen waar de auto flink kon opschieten, voor het welbevinden der burgers ruimte en groen in overvloed aanwezig was, en dezelfde burger werd voorzien van de meest moderne faciliteiten: grote winkelcomplexen, en ruime, luxe appartementen in naar de hemel reikende woongebouwen met lift. Weg met vieze, chaotische en maar onrust gevende straat. Ruimte en orde ofwel in de terminologie van die tijd: de vrijheid om jezelf samen met andere te ontwikkelen. Een doelstelling overigens, die ook Berlage zich begin 19de eeuw stelde, toen hij o.a. plan Zuid in Amsterdam mocht ontwikkelen.

In de loop der tijden raakten veel van de CIAM-wijken hun oude bestemming kwijt. De burgers trokken verder of kwamen niet. De appartementen werden een toevluchtsoord voor de onderklasse en de migranten. Ze veranderden in achterbuurten. Veel werd vervolgens weer opgeknapt en gerenoveerd, maar ook geheel of gedeeltelijk gesloopt.

De bijgaande foto’s geven een beperkt overzicht van de Ciam-steden. Het zijn foto’s van vroeger of uit de afgelopen jaren. We beginnen met Brasilia, dat onveranderd het hoogtepunt van het moderne bouwen bleef. Bijlmer-appartementen kosten daar 4x de prijs van hier. Ook Milton Keynes, ten zuidoosten van London,  handhaaft zich en kent sinds z’n ontstaan weinig problemen. Ze is minder gebaseerd op CIAM en meer op het idee van de tuinstad dat voor CIAM ontwikkeld werd. In Milton Keynes overheerst de laagbouw.