Uitgezonderd De Jordaan en wellicht de Schilderswijk is er geen stadsdeel waar zoveel over geschreven en gefotografeerd is als de Bijlmer. De verguisde stad, de stad van de hoogbouw en de uniformiteit. De stad waar je geen mens kon zijn. Alleen als je er woonde, dacht je er anders over. Er kwamen zelfs Bijlmer Believers, want als Bijlmeriaan ben je zeker anders, geen Amsterdammer in een open lucht museum, maar iemand die genoot in een gestapelde, betonnen doos, omgeven door groen en ruimte in een immens patroon van rechthoekige, geometrische figuren. Een gestripte sf-wereld vol homo’s, gekken, suri’s, afrikanen, asielzoekers, jonge hippe stellen en brave burgers, met ook ja luidde bassen die door het beton denderden, inbraken, straatroven, schreeuwende junkies en ander ongemakkelijk ‘tuig’. Alle reden dus om de naam Bijlmer te skippen. De zuid Bijlmer werd omgedoopt tot Gaasperdam, het geheel – Gaasperdam en Bijlmer (noord) – tot Zuidoost, en Gliphoeve tot Geldershoofd en Gravestein. En er verscheen zelfs een city marketeer, die voor ons het label ZO! bedacht. ZO! zou ons een nieuwe toekomst brengen. We kregen dus ZO!-boodschaptassen, ZO!-advertorials, ZO!Cultuur en ZO! Gospel Choir en tenslotte ZO! Zijn Wij. Laatste is een in 2015 gestart fotoproject, dat de vreugde van Zuidoost wil vieren met modellen uit het volk, waarbij een van hen in de armen van een ander springt. Ja, zo zijn wij, samen o zo gelukkig. Er kwam o.a een website voor en nu ook een reizende expo, met een tiental foto’s van blije mensen.
Het past mooi in een al sinds 1986 lopende reeks van fotoboeken en fotoseries, allemaal bedacht om de menselijke kant van de Bijlmer tegen zijn verguizers in het geweer te brengen. Zeg maar: de menselijke maat in glad gestreken beton. We noemen u de foto’s van Madeleen Ladee (1986), bedoeld voor een monument dat er niet kwam en op deze site te bezichtigen; ‘de Bijlmer in zwart en wit‘, gefotografeerd door Michiel van Nieuwkerk, en in 1994 uitgegeven door Nieuw Amsterdam (NA) vanwege haar 10-jarig bestaan; ‘Koningshoef‘, met als fotograaf Ad Nuis, in 1998 uitgegeven door NA als blijvende herinnering aan een flat die gesloopt zal worden; ‘Supervet‘ met foto’s van jongeren, gefotografeerd door Ruben San A Jong uit 2000; en bijv. ‘50 portretten uit Zuidoost‘, geschilderd door Chaim Oren en uitgegeven in 2006.
En zo leven wij voort, als soort en als merknaam, hetzij die van de Bijlmer, hetzij die van Zuidoost, dat natuurlijk nauwelijks content heeft, geen geschiedenis, geen leed, geen verguizing. Gelukkig weten veel mensen niet beter dan dat Zuidoost gewoon een rare naam voor de Bijlmer is.
BijlmerMuseum 