In een fantastische L-doos van een patiowoning op Geerdinkhof sprak ik 22 augustus een gepensioneerde architect, die jaren met Nassuth samen werkte. En opeens kwam die brug ter sprake bij Grubbehoeve, een sloot overbruggend die het water van de Grubbezee moest verbinden met een nieuw te graven water in het park tussen Gouden Leeuw en Groenhoven, die weer uitmondde in een bestaande waterloop van de Bijlmerweide. De architect vertelde wat voor ramp die brug was, want hij was de laatste tijd slecht ter been en kwam er nauwelijks overheen. En ik herinnerde me al die mensen op een fiets, die moesten afstappen. Dus: waarom was die brug niet plat, waarom moest die ooit hoog, wat moest er onderdoor, zo’n prauw uit Venetië ofzo? Er kwam zelfs nooit iets onderdoor. Hij was alleen maar mooi voor de chic. Geld weggooierij aan een nutteloos sierding. Burgerlijke prots waartegen Loos, CIAM en Nassuth zich zo tegen verzette.
En ik vertelde hem over die andere, nagenoeg nutteloze brug, met ook zo’n prachtboog, die tegen alle normen van de gewenste en voorgeschreven stijging der omhoog gaande en dalende kromming ingingen. Een brug die slechts op een tiental meters van die eerstgenoemde fietsbrug was neergezet. En dat had maar een reden: het redden van mensen die zich daar in die uithoek bij het water bedreigd voelde. Ze konden natuurlijk ook in het water springen, maar ze kregen een brug, waar soms een wandelaar met hond overgaat. Let ook op de waterkant van de brug: daar is een trap, opdat geen brommer er overheen gaat scheuren. Ideetje van een ambtenaar.
Zo’n ambtenaar bedacht ook een pergola, eveneens bij Grubbehoeve, op een verkeerde plek, want op asfalt met grind naast een uitermate lullig aangelegd tuintje met saaie planten, grenzend aan een verkeerd aangelegde jeu des boulesbaan, met daaraan weer een bankje waarvoor in het midden een lantaarnpaal staat.
We hebben tenslotte nog een voorbeeld van ongebreidelde, ambtelijke fantasie met het diepe verlangen de mensheid schoonheid en gezelligheid te schenken. Kijk goed naar bovenstaande foto en u ontwaart een cirkel, waaromheen boompjes zijn geplant met een lange poot en een flinke haardos bovenop. De ambtenaar zijnde ook een architect had bedacht dat hier, in deze cirkel, een kruispunt van wegen, een gemoedelijk ontmoetingspunt kon ontstaan. Er zouden ook bronzen bankjes bij komen, maar daarvoor vond men helaas geen geld.
En zo is de sloot tussen Gouden Leeuw en Groenhoven ondanks alle nieuwe bruggetjes aldaar van geen enkele waarde, want, om welke reden ook, er staat nauwelijks water in en de sloot groeit dicht. Niks geen stroming om het water meer zuurstof en visjes te geven, zoals ooit bedacht. En dan ook nog te bedenken dat bewoners jaren strijd tegen de sloot voerden en natuurlijk verloren.
HE: foto’s en tekst
BijlmerMuseum 