^{_{WONEN IN DE TOEKOMST}} In 1969 bracht de Federatie van Amsterdamse Woningcorporaties een brochure uit, die de Bijlmer aan de man moest brengen. Onderstaand de inleiding van ‘Wonen in de toekomst’.

Laten we eerlijk stellen dat het ons een beetje uit de hand is gelopen. Niet alleen in Amsterdam, of in Nederland, maar in heel West-Europa. De steden groeiden en groeiden, de welvaart steeg en stelde nieuwe eisen en het verkeer zwol aan tot de helse processie van het spitsuur, een stroom van blik, die ‘morgens naar de binnenstad golft en ‘avonds stolt in de buitenwijken.

Maar terwijl het leven verandert op elk gebied, zijn we onze steden blijven bouwen op de oude, vertrouwde manier. We hebben het in de twintigste eeuw niet zo heel veel anders gedaan dan in de vijftiende eeuw. De woningen, ja, die zijn beter geworden. Lichter, beter doordacht van plattegrond, comfortabeler en met sanitaire voorzieningen die vijftig jaar geleden alleen voor de zeer rijken weggelegd waren.

Maar buiten de deur houdt alle komfort op. Wat dat betreft is de Goudkunst niet beter af dan de Dapperbuurt. De opzet is trouwens gelijk: Een trottoir, een smalle woonstraat, die uitkomt op een wat bredere straat, die weer uitkomt op een hoofdverbinding. Het plan is zo simpel als wat, alleen het bevat weinig groen, weinig speelplaatsen voor kinderen en sinds de explosie van het moderne verkeer, in het geheel geen rust.

Dat worden we ons de laatste jaren steeds meer bewust en we realiseren ons, dat onze klacht over gebrek aan speelruimte, aan parkeerruimte, aan rust en aan goed openbaar vervoer het stadsplan in het hart treffen.

We leven snel, en tien jaar is een tijdperk. Toen tuinsteden werden gebouwd was de woningnood ontstellend groot. Er moest snel worden gebouwd met te weinig geld en te weinig bouwcapaciteit. In die jaren was ook de groei van het verkeer, de huidige catastrofe niet te voorzien. Maar inmiddels is het wel duidelijk geworden, dat de stad van morgen er anders uit moet zien. De Bijlmermeer is het begin van het Amsterdam van morgen en daarom gaat er met de Bijlmer meer open dan weer een tuinstad.

Voor het eerst verrijst er in Nederland een uitgestrekte wijk, die gebouwd is voor een toekomst zoals we die steeds duidelijker op ons af zien komen. Want een paar zaken zijn nu volkomen klaar. Een volledige motorisering staat voor de deur. Over een paar jaar heeft iedereen een auto met als gevolg een zo geweldige verkeersopstopping, dat dit vervoersmiddel lang niet overal meer te gebruiken valt. Een nieuwe wijk heeft daarom goede parkeervoorzieningen net zo hard nodig als een doeltreffend openbaar vervoer.

Wie in de Bijlmer thuis komt loopt van zijn parkeergarage of het metrostation de flat binnen en komt in een kleine overdekte straat, die heel prozaïsch droogloop heet. Links en rechts zijn clublokaaltjes, sportzaaltjes, koffiebars, en andere dienstverlenende instellingen. Vanuit die gang voeren de liften hem naar zijn eigen flat en daar kijkt hij door het raam uit op een landschap, dat er over een jaar of wat zal uitzien als een groot Vondelpark: Boemgroepen, vijvers met eenden, heuveltjes met speelweiden en mensen die op bankjes zitten. Ook al zet hij zijn dubbele raam wijd open, hij zal voornamelijk geluiden horen, die we in de stad vergeten zijn: Vogels in de struiken, en een hond die in de verte blaft. Maar van zijn buren hoort hij niets, want de geluidsisolatie in de Bijlmerflats is beter dan elders. (helaas werd geen rekening gehouden met de toekomstige geluidsinstallaties en zijn gebruikers !!)