Vele tientallen kinderen uit de EG en GK buurt vooral vonden eind ’80 en jaren ’90 hun 2de huis in de Roze Panter. Het was een ruimte van 130 m2 groot in de collectieve ruimten van Grubbehoeve, met aanpalend een bioscoopje, waarvan het slechts door een deur gescheiden was, en via een trapje met het buitengebied: bomen, gras, bloemen, een vijver, bankjes en tafels. Qua accommodatie dus ideaal. En het werd nog beter door de inhoud: twee ‘moeders’: Karin Moor de officiële welzijnswerker en Tessa, afwisselend gesecondeerd door oudere broertjes en zusjes plus echte moeders van de kinderen, flat- en buurtbewoners.
Het was geen kinderopvang, geen kinderverblijf, geen kindersoos, maar bovenal een veilige plek waar bijna alles kon en zeker alles bespreekbaar was. Je kon er als kind bijna elke middag terecht om je verhaal te doen, te spelen, te dansen, te lezen of gewoon gek te doen; op vrijdag deed je met z’n allen de inkopen van het eten, de bereiding, het eten, het opruimen en de afwas; er was bijna maandelijks een filmzondag; en in de vakanties ging je erop uit of bouwde je een indianendorp. Ook uniek in het welzijnswerk: er golden geen leeftijdsgrenzen. Hoewel vooral bedoeld voor kinderen rond de 10-12, mochten jongere broertjes en zusjes meekomen, zodat het Roze Panter kind niet thuis hoefde te blijven om op hen te passen. Kinderen, die ‘te oud’ werden mochten blijven komen en werden vaak vrijwilliger.
En iedereen kwam, uit elk soort gezin, uit welk land of welke cultuur ook. Ze werden een groep, waarvan velen elkaar, tot op vandaag, nooit uit het oog verloren. Facebook is vaak het medium.
De Roze Panter werd opgeheven toen Karin ander werk kreeg en de welzijnsorganisatie, die het gebeuren officieel onder zijn hoede had, de boel liet lopen en al gauw geen idee meer had wat de kracht van de Roze Panter was: een huiskamer met een heleboel nieuwe vriendjes, lieve, inspirerende ‘ouders’, die je niet alleen opvingen en je de ruimte gaven, maar je ook voorbereidden op goed burgerschap en verdere zelfontplooiing.
23 november 2013 was er een reünie in wat vroeger De Blauwe Zaal en de Nachtegaal was. Van de 90 aangeschreven kinderen verschenen er ruim 30 plus soms hun ouders, plus vrijwilligers. Ze zongen hun lied: Overal waar we heen gaan, vragen de mensen, wie wij zijn en waar vandaan en dan antwoorden wij: wij zijn van de Roze Panter, uit die knettergekke Bijlmer…
Er werd een video gemaakt, nu te zien op You Tube, en voor de 23ste november was er al een eigen Facebook-pagina.
Nog nooit van gehoord. Maar wat een schattige foto op het eind
geweldige tijd gehad hier
[…] https://bijlmermuseum.com/2014/04/23/de-kinderen-van-de-roze-panter/ https://robalberts.wordpress.com/2014/06/20/roze-panters-in-de-nachtegaal-grubbehoeve/ […]